Күңелләрдә – яз шаукымы, күзләрдә – өмет нуры

Аннан соң, узган ел Мә­дәният елы буларак истә калды, дип сәхнә түренә Чаллыдан “Мизгел” җыр театрының сәнгать җитәк­чесе Нәфисә Әхмәтшина, Саба районының Шәмәр­дән бистәсеннән “Тулган ай” фольклор ансамбле җи­тәк­чесе Рәсимә Әсрет­динова, Казандагы “Новая му­зыка” камера оркестры­ның сән­гать җитәкчесе һәм дирижеры Анна Гилишамбарова күтәрелде. “Хатын-кыз – мәдәният һәм рухилык” но­минациясендә җи­ңү яулаган әлеге ханымнарга да чәчәк­ләр һәм кыйммәтле бүләкләр тапшырылды. Шунысы кызык: Анна – республикабыздагы бердәнбер хатын-кыз ди­рижер. “Өегездә дә, күңе­легездә дә һәрвакыт җы­лылык булсын!”– дип котлады аларны мәдәният­челәр баш­лыгы Айрат Сибагатуллин.

“Һөнәрем – язмышым” номинациясендә Кайбычтан терлекче Елизавета Бартязева, Азнакайдан нефтьче Светлана Иванова, Түбән Камадан инженер Алсу Савельева җиңеп чыкты. ТР Муниципаль берәм­лек­ләр советы рәисе Мин­сәгыйть Шакиров: “Күңе­ле­гездә һәрвакыт яз шаукымы булсын, күзегездә беркайчан да өмет нуры сүн­мә­сен!”– дип  аеруча җылы тәбрикләде нәфис затларыбызны.

ТР Премьер-министры Ил­дар Халиков конкурста җиңүчеләрне һәм, гому­мән, барча хатын-кызлары­быз­ны язның беренче бәй­рәме бе­лән котлаганнан соң, ир-егетләребез киләсе елның 8 Мартын көтеп тормыйча, гү­зәл затларыбызны ешрак куандырсын иде, дигән  ихлас теләген җит­керде.

Тантанадан таралышканда бүләк алган бер нә­фис затыбыз, “ВТ”да эшлә­вебезне белгәч, газета укучыларыбыз да куен кесә­сендә йөртсен әле, әни­ләрнең кадерен белү ки­рәклеге турында йөрәккә үтәрлек итеп язган бу автор, дип бер язма тәкъдим итте. “Кызыма хат” дип аталган әлеге парча-нәсер беркемне дә битараф калдырмас дип, аны бераз кыскартып, сезнең игътибарга  җиткерергә булдык, кадерле укучыларыбыз.

– Вакыты җитәр: мин дә картаермын. Сабыр бул, мине аңларга тырыш, кызым! Ашаганда күлмәгем пычранса, синең ярдәмең­нән башка киенә алмасам, түземле бул, балам. Искә төшерик әле: сине пөхтә ашарга, мөстәкыйль кие­нергә өйрәтү өчен күпме вакыт киткән икән. Әгәр сөй­ләшкәндә бер үк әйбер­не йөз мәртәбә кабатласам, бүлдер­мичә, сабыр гына тыңла мине. Сабый вакы­тыңда, син йок­лап китсен өчен, миңа бер үк әкиятне йөз мәртәбә укырга туры килә иде. Яңа техно­логия­ләрне аңлама­вым­ны кү­рәсең икән, бераз вакыт бир, ирен чите белән елмаеп карама. Мин сине күп нәрсәгә – дөрес итеп ашарга, матур итеп киенергә, тормыш ча­так­лыкларына ничек каршы торырга өйрәттем. Әгәр гәп­ләшеп утырганда нәр­сә­не­дер онытсам, сүз җе­бен югал­тсам, искә тө­ше­рергә мөм­кинлек бир. Искә төшерә алма­сам, борчылма. Нидер сөй­ләвем түгел, янымда бу­луың, мине тыңлавың мөһим! Ашыйсым килми икән, кыстама. Кайчан ашарга кирәк икәнен үзем яхшырак беләм. Әгәр аякларым тыңламый башласа – мин дә сине шушылай йөрергә өй­рәткән идем ич – кулыңны бир. Әгәр бервакыт, башка яшисем килми, үләсем килә, дип әйтсәм, ачуланма. Кайчан да булса мине аңларсың. Картаюымны кү­реп, борчылма,  үртәлмә. Тор­мышың әле генә башланганда ничек булышсам, син дә шулай янымда булырга, ярдәм итешергә, аңларга тырыш. Тормыш юлым­ны сабырлык,  мәхәббәт белән тә­мамлауда булыш. Мин бит сине чиксез яратам, кызым!